De Reunie van de LWJ van Hasseltschool in Hilversum
Vijftig jaar na dato, nou ja, voor mij was het zesenveertig jaar na dato. In 1965 betrad ik voor de eerste keer het schoolplein van de LWJ van Hasseltschool. Een complete nieuwe school, in een toen nieuwe, kindvriendelijke wijk. Hoewel wij er misschien net buiten woonden, want later mochten we officieel op de fiets, al deden we dat nooit.
Op het schoolplein aangekomen, zag ik één van mijn broers die net vertrok. Vijf jaar ouder dan ik ben, zat hij toentertijd in de zesde klas. Ik herinner me hoe trots ik was, dat ik zijn zusje was. Ik was pas twee of drie, hij ging al naar school, maar niet gewoon lopend. Hij moest in een invalidebed naar school geduwd worden. Hoe bizar. Hij zat in het gips van zijn heupen tot aan zijn enkel. Zijn vriendjes haalden hem ‘ s morgens op en brachten hem ‘ s middags weer terug. Dat weet ik nog. Ik was nog zo klein, soms mocht ik mee op het bed gezeten, dan nam mijn moeder mij mee terug. Het was gelukkig van tijdelijke aard, want hij staat inmiddels al weer zo’ n kleine vijftig jaar met beide benen stevig op de grond.
Ik kwam de vriendinnen van vroeger tegen. Ze vertelden me dat ze gescheiden waren, zes kinderen hadden, met een bankdirecteur getrouwd waren en over wie er niet meer waren, wie gesneuveld waren, moegestreden na een ziekbed van borstkanker, of zelfmoord gepleegd hadden. Sommigen van ons van toen waren reeds lang geleden geëmigreerd. Jammer dat er ook zoveel niet gekomen waren. Ik herinnerde me steeds meer namen!
Samen met Albert, die ik 40 jaar niet meer gezien had, maar wel direct herkende, bekeken we de foto’s van onze klassen. Mijn god, was dat echt zo lang geleden….
Ik sprak de onderwijzers van toen, nu allemaal zo’n jaar of 65 en ouder, ik zag de ‘hoofdmeester’ misschien wel 80 nu, maar nog steeds zo lang. Naar huis terug mijmerde ik in mijn auto over toen, over nu, wat ik toen niet kon voorzien en wat ik nu geworden ben.
De meeste van mijn klasgenootjes van toen, hebben inmiddels nu al grote kinderen, sommige waren nb al oma…Het was snel duidelijk dat ik het langste gefreewheeled had en nu de jongste kinderen heb. Heerlijk!
Hoe dichter ik bij huis, des te meer terug in het heden! Heel praktische gedachten over wat zullen we eten vanavond tot wat weemoedig ‘bah, een hele week alleen, want manlief gaat lekker naar Italië, een weekje skieën’.
Maar eerst nog lekker eten. Eigengemaakte pizza met een overheerlijke zachte Spaanse Rioja Reserva van Beronia erbij . Kan dat dan wel? Zeker, wij vinden van wel. Een super elegante zachte wijn, wat kruidig, wat tabak, wat fruit en wat specerijen. Prima begeleider van onze pizza, versgebakken, met veel bospaddestoelen, kaas en sjalotjes.
Echt helemaal goed! Terug in de tijd van nu.
Lees ook:Wijn in een vegetarische match
Lees ook:Fine Wine & Vintage Port
Lees ook:Een kraan voor water en een kraan voor wijn
Lees ook:Wijnanekdote: Oops
Lees ook:Wijnen uit de Piemonte /2