“Je mag alweer een glas wijn”, zeggen ze met een grijns, “maar verder is het wel gierig hoor vandaag!” Iedereen hier in huis leest iedere keer mee in de ‘Bakkerbijbel’.
Nou valt dat allemaal nog best mee. Het klinkt alleen niet echt als een diner: een pistoletje met ham en kaas, gezond! Ze staan me meewarig aan te kijken. “Eh, zullen wij dan maar een biefstukje met sla en frites nemen, dat is lekker makkelijk klaarmaken voor jou!” Met de nadruk op voor jou…!
Een gierig pistoletje wordt het geenszins! Eerder een pistolet Royal, een pistolet goed voor goud! En samen met een mooi glas wijn, maakt het mijn dineetje weer tot een feestje.
Uiteraard neem ik een volkoren pistolet, daar gaat lollo rosso op, dan een hammetje, daar boven op een beetje ijsbergsalade, waar ik een plakje kaas op stapel. Aftoppen met een eitje, knettervers van de krielkipjes uit Welsum. Van mijn wijnbroer aan de IJssel. 
Ja, is dit nu strak of filmend, rijp of fris, heeft het veel of weinig smaak?
Hoewel de structuur van het knapperig broodje een strak mondgevoel heeft, zijn de toppings stuk voor stuk filmend. Ook de sla heeft een licht filmende structuur doordat ik een zuivere olijfolie heb gebruikt. Het verse groen geeft natuurlijke frisse tonen aan het geheel.
Concluderend, reducerend en deducerend vloeit de smaakstijl uit de volgende gegevens voort: “mondgevoel is filmend met strakke tonen, het smaakgehalte heeft, hoewel erg lekker, niet meer dan een gemiddelde hoogte. En het smaaktype: – Brood, kaas, ham, een eitje dat zijn allemaal producten met rijpe tonen. Zij geven ook de doorslag en trekken de weegschaal die kant op. Dus rijp met wat frisse tonen.” Ik stempel hier af met Rond. (Het Proefboek zegt over deze stijl: Strak laag, filmend hoog, laag smaakgehalte en licht rijp.)
Overigens, verwar fris niet met vers! Rijp en fris zijn beide vers. Althans, daar gaan we wel vanuit 
!
Genietend van de voorpret bij het uitkiezen van de wijn, pak ik mijn aantekeningen van vijf Pinot Noirs* erbij die ik vanmiddag geproefd heb. Twee zijn er te fris, een is afgekeurd, twee blijven over. Ik kies uiteindelijk voor de Momo uit Marlbourough Nieuw Zeeland.
Waarom? Omdat deze zekere frisse tonen heeft, maar deze combineert met kruidigheid en zilt. Het hoge alcoholgehalte geeft de wijn een klein zoetje, maar niet too much en de rijpe zachte tannines sluiten goed aan bij mijn Olympische Pistolet.
*De proefnotites staan na vandaag allemaal op de site van het Wijncoachingbureau.
Lees ook:Witte Bourgogne, schaal- en schelpdieren
Lees ook:Afvallen met smaak en smaakstijlen
Lees ook:Wat doet Chenin Blanc met een Italiaanse pasta?
Lees ook:Wijnfabels deel 4: Port past goed bij alle kazen
Lees ook:Wijn & Spijs: Klossiaans voor beginners