Wijnveiling lijdt niet onder de crisis

Bijdrage van Renske Verheul

Volgens de mensen die het konden weten (niet volgens ondertekende dus, want dit was de eerste wijnveiling én -proeverij die ik bezocht), was de wijnveiling van afgelopen zondag een groot succes. ‘Ik kon eigenlijk aan de verkoop niet merken dat er een crisis zou zijn’, zei veilingmeester Talita Teves na afloop moe maar voldaan.

Teves kreeg in ruim drie uur de 464 lots onder de hamer waarbij gewoontegetrouw de Bordeaux en Bourgognes het best verkochten. ‘Wijnliefhebbers, ook de jonge mensen, houden nu eenmaal van de Franse klassieke wijnen’, zei taxeerder Frank Jacobsen, die zelf ook vooral van die wijnen houdt. Zelf had hij er dan ook enkele aangeschaft op de veiling. Nu bent u natuurlijk nieuwsgierig welke dat waren, maar dat weet ik niet meer.

De veiling, die begon in een volle zaal waar sommige mensen zelfs waren veroordeeld tot staanplaatsen, begon om twee uur ’s middags, en toen had de zaal er al een uur wijnproeven opzitten. Zoals gezegd was dit voor mij de eerste proeverij, en absoluut een ervaring om te herhalen. Ondanks dat ik tamelijk aangedaan ben door hooikoorst de afgelopen weken, en dus soms iets minder goed ruik, was naast de af en toe tongdrogende tannines vooral de geur van sommige wijnen indrukwekkend. Niet altijd had ik al te positieve associaties. Een witte Bourgogne rook wat mij betreft naar urine, maar ik vond ’m wel lekker smaken. Deze werd later geveild voor rond de 100 euro per doos.

Een Bordeaux uit 2001 – Château Grand Clapeau – had een zware, heerlijke geur die Jacobsen later omschreef als de typische fruitige geur van een jonge wijn, en de wijn uit 1975 die ik mocht proeven – een Château Carbonnieux – kan ik niet goed omschrijven. Daarvoor ontbreekt mij de kennis en ervaring. Het voelde vooral als een voorrecht om een wijn te mogen proeven die misschien in wel hetzelfde jaar als ikzelve zijn conceptie beleefde. De kleur van de wijn was bijna niet meer rood te noemen, maar eerder neigend naar bruin-oranje. De lots met deze wijn werden geveild voor ongeveer 160 euro (12 flessen).

Ik heb uiteraard flink rondgekeken in het veilinggebouw, dat gevestigd is in een voormalige synagoge, maar slechts weinig mensen gezien die hun wijn uitspuwden in de daarvoor bestemde spuugbakken. Zelf durfde ik het niet zo goed, bang dat het er onbeschaafd uit zou zien en door een soort psychologisch mechanisme dat zegt dat je dure dingen niet zou mogen weggooien. Ik ben benieuwd of ervarener proevers op dit blog dat herkennen.

Ondanks dat dus meer mensen hun wijn opdronken, was er weinig van toenemende dronkenschap te merken. Het veilingpubliek bleef zich keurig gedragen en werd door het veilinghuis verwend met Chileense wijn en blokjes kaas.
De zaal liep wel steeds meer leeg naarmate het einde vorderde en veel Nieuwe Wereld-wijnen bleven onverkocht. De duurste enkele fles was overigens wél een wijn uit de Nieuwe Wereld: een Screaming Eagle 1997 Cabernet-Sauvignon werd geveild voor 1300 euro.
De uitsmijter was een enkele fles port uit ’63 die werd verkocht voor 850 euro.

Op onverkochte lots kan nog geboden worden via de website van Glerum.

Bijdrage van Renske Verheul

Lees ook:Gratis wijn: Wijnveiling bij Glerum “de allerleukste veiling van het jaar”
Lees ook:Wijnveiling
Lees ook:Tastevins uit Juliana’s bezit
Lees ook:Madoffs wijncollectie voor topprijzen geveild
Lees ook:Proef je of een wijn duurder is?