In de 70er jaren waren er een aantal rebels Toscaanse wijnproducenten die buiten de wijnwetten om, met niet-italiaanse druiven aan de slag gingen.
Druiven als Cabernet Sauvignon, Merlot en Syrah stopten ze in hun wijn en diskwalificeerden ze daarom voor de DOC en DOCG labels van de Chianti, en bovendien gingen ze buiten de gebieden die aangewezen waren door de overheid als wijn gebieden. Dit deden ze omdat ze wilden experimenteren om nieuwe, betere wijnen te maken van hoge kwaliteit.
Vervolgens werden ze door de overheid om hun wijnen Vino da Tavola (VdT) te labelen, ofwel tafelwijn. In dit label zaten tot dan toe slappe Chiantis en dit waren dikke, vette, rijke wijnen, die erg duur waren om te maken en dus ook duur in de winkel, 100 euro of zo.
Ze kregen als snel de bijnaam Super Tuscans ofwel Super Toscanen, en die naam is blijven hangen, want de wijnen waren en zijn geweldig! Ze behoren tegenwoordig tot de beste wijnen van Italie of misschien wel van de wereld.
De bekende zijn: Ornellaia, Sassicaia, Solaia, Tignanello, Fontalloro.
Tegenwoordig is er een mooier label voor de supertoscanen gemaakt: IGT (Indicazione Geografica Tipica). Daar zitten nu zo’n 200 wijnen in.
Lees ook:Adieu VDQS
Lees ook:Wijnreis: weekendje Champagne
Lees ook:Speculeren met druiven
Lees ook:In Libanon wordt niet meer geoogst
Lees ook:De Duitsers worden kleiner