Voor volgende week iets voor te bereiden over Italië, rood! Beetje aan het speuren in de kelder waar ik tegen de Veneto aanloop. Zal ik…?
Wat weet ik ervan, wat heb ik er van, wat kan ik er van kopen?
De Veneto bekend van de Soave, de Valpolicella en natuurlijk de Prosecco.
Yes, de Prosecco is er zeker wel nog in een topconditie. Ga wel voor kwaliteit! Denk daarbij eens aan de Adami Prosecco DOCG. Wij drinken hem hier graag bij charcuterie of andere rustige voorgerechten!
Maar goed, ik ga me concentreren op rood. Zal ik me richten op de Valpolicella? Op zich geen verkeerde keuze, want immers de Recioto, de Ripasso en de Amarone zijn nog altijd wijnen, naar mijn idee, die in Nederland heel lekker gevonden worden, maar hoe ze nu precies gemaakt worden? ‘t Ja, dat is voor velen erg mistig.
Het Valpolicella gebied ligt ten oosten van het Gardameer. Check het op GoogleMaps en je kunt daar een hele route uitzetten voor jezelf.
De druivenrassen hier zijn de Corvina, de Rondinella, de Corvinone en de Molinara. De laatste is het minst populair. Wordt ook veelal niet meer gebruikt door de wijnmakers, nu ze hier niet meer toe verplicht zijn. De bekende Masi echter gebruikt voor zijn Amarone nog steeds 5 tot 10 % van de druif voor de florale impressie die hij achterlaat in de uiteindelijke wijn.
Dit weer in tegenstelling tot de legendarische Dal Forno die juist ooit besloot de Molinara druiven niet meer te gebruiken, omdat ze volgens hem niet zoveel toevoegden (Bron: Roberto Giuliani “Romano Dal Forno” )
De Amarones van Dal Forno zijn heel diep van kleur, ze rijpen op nieuw eiken. Van 100 kilo druiven maakt hij slechts 15 liter Amarone. Voorwaar, zijn prijs is daar dan ook naar! Hugh Johnson voegt hier in zijn gids aan toe: “zijn perfectionisme is opmerkelijk, te meer omdat zijn wijngaarden zich buiten het Classico-gebied bevinden.”
(In Winelife nummer 17 is overigens de koopgids van de hand van Gert Crum over Valpolicella – dal met de vele kelders – zeker de moeite waard om te bekijken.)
Nu eens even over de termen Amarone, Recioto en Ripasso! Wat betekenen ze en wat zijn de verschillen. Immers, net zoals aan ‘mineraliteit, gout de petrol en het fenomeen brett’ vaak verschillende uitleg gegeven wordt, gebeurt dat ook maar al te veel met deze zo verschillende wijnen, uit dezelfde streek van dezelfde druiven gemaakt!
Mijn eerste bron is de wijnatlas van Hugh Johnson waaruit ik citeer: “Valpolicella Classico, de krachtigste vorm van Valpolicella is Recioto of Amarone, respectievelijk het zoete (soms mousserende) en droge (ook bittere) product van gedroogde, geselecteerde druiven.” Het resultaat van een vinificatie die uiterst geconcentreerde en krachtige wijnen geeft.
Ripasso is een techniek om wijn krachtiger te maken. Ripasso betekent letterlijk opnieuw laten passeren.
Na de persing van de druiven wordt voor deze wijn het fermentatieproces op gang gebracht, waarbij in de tweede fase de warme uitgeperste Amarone-druivenschillen – waaruit de Amarone/Recioto wijnen zijn uitgeperst – worden toegevoegd, Hierdoor neemt het alcoholpercentage toe alsmede het suikergehalte en de aroma’s. De rijping van deze volle wijn vindt, gedurende 1 jaar, plaats in grote vaten van Slavonisch eikenhout. Waarna de wijn nog 6 maanden op de fles moet rijpen.
Zo ontstaat de Valpolicella Ripasso. Een soepele rode wijn, met de ‘genen’ van een Amarone!
Het verschil tussen de Valpolicella Recioto en de Amarone zit hem in feite in de zoetheid.
Begin oktober worden de druiven heel voorzichtig met de hand geplukt. Alleen de volle – zon – trossen worden voor deze wijn gebruikt! De druiven worden als fluweel behandeld, in kistjes getransporteerd naar het wijnhuis waar ze in speciale droogkamers verdrogen! Vochtverlies, dus een toename van de vaste stoffen zoals de suikers! Als de most van deze druiven uiteindelijk gaat gisten, duurt het wel 30 dagen voor hij uit gegist is! De vinificatie is temperatuurgecontroleerd om de koelte te bewaren! Als de wijn geboren is, mag ze ruim twee jaar rusten om te rijpen.
De wijn die voor de zoete Recioto bestemd is, gaat in kleine fusten en wordt bij een lage temperatuur bewaard. Door de lagere temperatuur gist de wijn niet verder, zodat de restsuikers bewaard blijven. De minimale rijping is 25 maanden.
Een Amarone laat men heel langzaam op grote fusten uitgisten. Het resultaat is een zware en droge rode wijn die heel lang bewaard kan worden. Alcohol percentages van 17% zijn absoluut niet ongewoon.
Zo ik ben eruit! Ik ga op zoek naar Recioto, Ripasso en Amarone di Valpolicella.
Ik zou wel graag de Tommaso Bussola Recioto willen proeven, een wel heel bijzondere volle bom van smaken, maar ja, vrees dat het budget dat niet helemaal gaat toelaten. Ook de wijnen van Dal Forno zullen het niet worden.
Maar met de kooptips van Crum kan ik in ieder geval mijn Amarones selecteren.
Lees ook:Valpolicella en haar specialiteiten
Lees ook:Druivenrassen: Corvina
Lees ook:Amarone 2007 wordt schaars
Lees ook:Gerecyclede Amarone
Lees ook:De rode wijnen van het Gardameer