Antoine is eigenaar van Domaine Veronique. Dat is een wijngaard van 3,5 hectare in de Bourgogne.
Onlangs had ik de eer hem uitgebreid te interviewen.
Hij is een aparte en focust op traditie en ook op natuurvriendelijk ofwel biologisch boeren. Hier een verslag
Antoine Jaboulet Vercherre is stamhouder van het familie domeintje van 3.5 ha. Hij maakt Alicote en Chardonnay Bourgogne. Het wijnmaken wil hij zo dicht mogelijk bij de oorsprong houden. traditie is belangrijk in deze familie. Bij iedere keuze wil hij zo oorspronkelijk mogelijk blijven.
Hij is een klein en verlegen mannetje. Geen outgoing business man, zoals Telmo die ik een tijdje terug sprak, maar meer een boer van komaf met tradities.
Hij heeft maar een klein domein, maar wil ook klein blijven.
Zegt hij.
Want later in het interview spreekt hij dat tegen. Als ik hem vraag wat hij zou doen als hij de loterij wint, dan zegt hij: een wijngaard erbij kopen in Oostenrijk of Hongarije. Hij gelooft echt in die landen. Hij wil bewijzen dat je daar kwaliteitswijnen kan maken.
Antoin focust nu op wit. Hij zou ook wel rood willen doen. Hij zoekt een wijngaard om te kopen. Wil geen druiven kopen. Hij wil nu waarschijnlijk een wijngaard huren om rood te maken. Zijn passie is ieder jaar beter te worden. Geen grote commerciele dingen.
Hout. Antoine koopt ieder jaar nieuw hout. En beslist ieder jaar wat voor hout en waar vandaan. Hij was de eerste in de Bourgogne die acacia en chene houten vaten toepaste in 2006. Zijn Alicote stopte hij als eerste in drie jaar hout voor de japaner. Hij stoomt ook zijn vaten om schoon te maken ipv zwavel.
Apart mannetje dus wel. Hij zegt dat hij van traditie houdt, maar toch is hij trots op zijn vernieuwingen. Hij is continue op zoek naar nieuwe vaten, nieuw hout, langer of korter op hout en zoekt ook naar nieuwe druiven.
Leuk gesprek.
Lees ook:Nieuw eik, oud eik, wat betekent dat?
Lees ook:Groesbeekse wijngaard lanceert eerste Nederlandse klimaatneutrale wijn van biodruiven
Lees ook:Toques et Clochers in Limoux
Lees ook:Hout & Wijn deel I
Lees ook:Bourgogne 2011: goed maar niet groot