Het kan verkeren in de wijnsector. In de jaren tachtig van de vorige eeuw waren de Rieslings uit de Elzas met afstand het meest geliefd over de wereld. Nu zijn het met name de Rieslings uit Duitsland die internationaal de toon zetten. In de jaren ’80 van de vorige eeuw voerde in Duitsland de zoete wijn nog de boventoon, terwijl de Elzas traditioneel droge wijnen produceert.
Langzaam maar zeker schakelden steeds meer Duitse wijnboeren over op het produceren van de nu zo gewaardeerde droge wijnen.
Terwijl ook Oostenrijk met haar Rieslings in de lift zit, en er ook interessante wijnen van deze druif uit Nieuw Zeeland op de markt komen, lijken de producenten uit de Elzas nog niet zo sterk te profiteren van de Riesling-hausse.
Vreemd genoeg komt dat mede omdat de wijnen uit de Elzas altijd de onbetwiste top van de wereld waren, en dit misschien nog steeds wel zijn. De wijndrinker is namelijk veel veranderingsgezinder geworden, en zeker ook gevoeliger voor trends. Een grote schare wijndrinkers dronk J.P.Chenet toen de karakteristieke fles haar opwachting maakte in Goede tijden, Slechte tijden zo’n 15 jaar geleden, terwijl nu het de grappige namen en dito labels zijn die hot zijn. Serieuzere wijndrinkers zoeken de laatste jaren naar nieuwe smaken van nieuwe- en bestaande variëteiten in andere wijnlanden.
De oplossing om de leidende positie terug te winnen in de markt hoeven de wijnproducenten in de Elzas dan ook niet te zoeken in hun wijn. Het is gewoon wachten tot de trend naar nieuw en apart omslaat naar klassiek en vertrouwd. En dan hebben de Fransen weer de beste papieren….
Lees ook:Riesling uit Oostenrijk
Lees ook:Vergeet de non en de zwarte kat
Lees ook:Hoeveel wijnen zijn er eigenlijk
Lees ook:Even voorstellen: Riesling
Lees ook:Een lenteproeverij in Capelle a/d IJssel.