De wijnindustrie in de nieuwe wijnproducerende landen zit fundamenteel anders in elkaar dan in de traditionele Europese landen. Enkele jaren geleden was ik voorbereidingen aan het treffen om mijn drukke bestaan als Marketeer te verruilen voor een nog drukker (maar vast veel waardevoller) nieuw bestaan als wijnboer. Toen ik mij aan het verdiepen was in de wijnbouw viel het mij op dat er in Europa de laatste decennia weinig fundamenteel onderzoek is geweest naar de wijnbouw. Met name in Australië kon ik veel wetenschappelijke onderzoeken en experimenten vinden.
Het hoogtepunt vond ik het boek van Dr. Richard Smart, getiteld “Sunlight into wine”. In dit boek wordt “canopy management”, of in het Nederlands vertaald loofwandmanagement, beschreven. Veel van zijn onderzoek vindt je overigens nu terug in allerlei andere boeken voor beginnende wijnmakers. Ik heb destijds zonder enige verwachting nog een e-mail gestuurd met een aantal vragen over wijnklonen en over het leiden van wijnranken naar Dr. Smart, maar kreeg prompt antwoord. Fantastisch. Ondertussen ging ik voor de tweede keer naar de Moezel in Duitsland om wijn te helpen maken, om zo het vak te leren. Dus vroeg ik verschillende wijnmakers (van wijnhuizen met grote internationale faam) naar hun mening om de af en toe sterk groeiende scheuten van ranken van de Riesling-druif (gedeeltelijk) naar beneden te leiden via een Sylvoz- of Scott Henry systeem. Nu vonden ze het al raar dat een Hollander kwam 
assisteren met wijn maken met (toen nog) de bedoeling om in Nederland wijn te gaan verbouwen, maar mijn vragen sloegen werkelijk alles. Natuurlijk hadden ze nog nooit van mijn nieuwerwetse methoden gehoord ! Op mijn vraag waarom ze dan kozen voor een enkele guyot 
was steevast het antwoord dat deze methode altijd al de beste was geweest voor Riesling. Let wel; deze wijnmakers hadden wel een universitaire wijnstudie in Trier achter de rug! Dit geeft nog maar weer eens aan hoe vooruitstrevend en ruimdenkend ze in Australië zijn. Toch heeft de Europese behoudendheid ook wel zijn charme, en zorgt voor een bepaalde authenticiteit van de wijnen. In Australië gaan ze ondertussen gerust verder met het vergemakkelijken en goedkoper maken van de wijnproductie. Al gaat het aanplanten van nieuwe wijnranken via GPS wel ver. Dit is overigens in Europa vaak ook schier onmogelijk door de steilheid van wijnbergen, of de stenige bodem waarin per wijnrank met de hand gaten moeten worden gehakt. Zo is dus niet iedere techniek zomaar te kopiëren van het andere werelddeel. Wijn maken blijft dus altijd een combinatie van wetenschap en situationele factoren……
Lees ook:25 mei Grote proeverij in Amsterdam
Lees ook:Masterclass wijngaardbeheer door Richard Smart
Lees ook:De angst voor biologische wijn
Lees ook:‘Champagne’ en ‘Port’ verboden
Lees ook:Wijnbouw in België en Nederland op symposium
Stokken aanplanten met een plantmachine gebeurt in ons land ook al enkele jaren, meestal met behulp van een laser, maar dit jaar voor het eerst ook met gps. Werkt snel en levert in beide gevallen keurig rechte rijen en maar heel weinig uitval op.