De discussies over welke afsluiting een fles wijn moet hebben is nog lang niet gelopen. In verschillende wijnproducerende landen zijn er uitvoerige (online) pannels en communities die zich uitsluitend met dit probleem bezig houden.
Tijd om de stand van zaken op een rijtje te zetten, en met een verbluffende conclusie te komen.
Ten eerste hebben we als wijnflesafsluiting de oude vertrouwde natuurkurk uit de kurkeik. Een hele, of een geperste, voor ons Nederlanders is dit het meest vertrouwde beeld. Natuurlijk is de kurk uit één stuk beter en duurder, en worden van de snijresten de goedkopere geperste kurken gemaakt (en met extra chemicaliën om de restjes bij elkaar te houden. Voordelen heeft de kurk afsluiting niet; één op de 15 flessen wijn vertoont smaakafwijkingen onder meer door schimmels, of doordat de kurk de fles niet goed afsloot. Dit laatste zie je als de wijn door of langs de kurk is gegaan bij een relatief jonge wijn.
Wat de kurk voor ons is, dat is de schroefdop voor Australiërs en andere nieuwe wijnproducerende landen. Ze snappen in Australië de hele ophef in Europa ook niet zo goed; Waarom zo moeilijk doen over een inferieure wijnafsluiting, die altijd een bepaald percentage slechte wijnen geeft, zelfs bij grote châteaus? Ik heb zelf duurdere wijnen uit de vorige eeuw geproefd, en heb geen enkele slechte ervaring met de schroefdop.
Dan is er ook nog de plastic of siliconenkurk, die ook in Europa steeds meer wordt toegepast. Deze kurk is goedkoop en in iedere kleur te maken en te bedrukken (en dat is marketingwise weer meegenomen). De eerste ervaringen leren dat de plastic kurk op lange termijn niet altijd zijn mannetje staat, en de wijnen na enkele jaren kunnen beginnen te oxideren. Mijn screwpull moet echter niets van de plastic kurken hebben, de kurk laat zich moeilijker trekken dan een echte.
Tot slot de glazen kurk. Mijn indruk is dat deze wel eens een grote toekomst kan hebben. Helaas zijn de oudste wijnen die ik met een glazen kurk heb van 2003, maar de smaak van de wijn eronder (Riesling) is nog steeds indrukwekkend fris. De glazen kurk ziet er ook mooi uit, en heeft een eigen verwijderingritueel.
Het handhaven van de natuurkurk heeft volgens velen traditie, en moet daarom gehandhaafd blijven. Maar zou er nu ook zo’n discussie zijn geweest toen de amfoor door de glazen fles werd verdrongen in de 16e eeuw? En waar waren de discussies toen we van het met de voeten persen van wijn overgingen op mechanisch persen?
Het is een combinatie van twee factoren waarom veel consumenten en producenten nog angstvallig vasthouden aan de natuurkurk. Enerzijds is er nog te weinig informatie over het verouderingsproces onder de alternatieve kurk, anderzijds heeft de natuurkurk iets freudiaans.
De natuurkurk is namelijk niets anders dan een fallussymbool. Wie houdt er nu niet van zo’n mooie lange natuurkurk uit één stuk, die bovenop of aan de zijkant een jaartal draagt? Een plastic kurk is al minder mannelijk; met allerlei kleurtjes is dit een “vercondoomde” kurk. De glazen kurk is dan te typeren als een leuk nieuw speeltje van Durex , en de schroefdop… Tja, die mist iedere vorm van mannelijkheid. Als enige afsluiter zit de schroefdop niet in de flessenhals, maar glijdt hij er overheen, is rond als een vrouwenborst en moet je er aan draaien in plaats van trekken…..
Lees ook:Chateau Margaux op jacht naar de ultieme afsluiting van hun wijn: de schroefdop?
Lees ook:Ook de kurk industrie innoveert!
Lees ook:Wijnliefhebbers kiezen voor schroefdop
Lees ook:Grootste kurkoogst ever
Lees ook:Schroefdop of kurk?