Allerlei berichtjes in de pers vandaag over het onvermogen van mensen om het verschil tussen een dure en een goedkope wijn te proeven. Sommigen hebben de berichtgeving wel heel erg uitgekleed, anderen zijn wat grondiger. Basis is een ieder geval een Brits onderzoek waar de Daily Telegraph over berichtte.
HP/De Tijd pikte het op en maakte er een degelijk berichtje van. Nu.nl kleedde het wel heel erg uit, en maakte van de Engelse ponden zelfs euro’s in de berichtgeving. Bovendien trok Nu.nl de lijn maar gelijk door naar ‘mensen’ in het algemeen.
De feiten
De onderzoekers benaderden 578 mensen in Edinburgh en vroegen hen een glas wijn te proeven. Deze mensen waren bezoekers van het Edinburgh Science Festival. Vervolgens werd hen twee prijzen verteld, en werd de proever gevraagd welk van de twee prijzen volgens hen bij de wijn pastte.
In 53% van de gevallen werd aan de witte wijnen de juiste prijscategorie: goedkoop of duur, gehangen. Bij de rode was dat slechts 47%. Gemiddeld werd het in de helft van de gevallen goed geraden: een dure of goedkope wijn. Vooral rode Bordeaux bleek lastig te peilen. Slechts 39% koos de goede categorie.
Een redacteur van Decanter, Guy Woodward, werd om een reactie gevraagd. Hij merkte terecht op dat hem dat niet verbaasde: kwaliteitswijnen zijn een ‘acquired taste’. ‘Als je gewend bent 5 pond te besteden aan een fles wijn, dan smaakt een wijn van 20 pond anders en ongewoon. Vaak hebben duurdere wijn niet de uitgesproken fruitsmaken van een goedkopere; duurdere wijnen zijn genuanceerder dan goedkoper, en waarschijnlijk ook minder zoet. Mensen zijn mogelijk niet in staat de meer complexe smaken te waarderen. Smaak is tenslotte subjectief.’
Tsja, wat zegt zo’n onderzoekje eigenlijk? In mijn ogen niet veel, anders dan wat Guy Woodward al beweerde. Wat vinden jullie zelf?
Het verslag op Nu.nl lees je hier, op HP/De Tijd hier.
En de bron.
Lees ook:Jancis Robinson over Bordeaux 2010
Lees ook:Wijnpanels vanavond in Radar
Lees ook:Dessertwijnen worden onbetaalbaar
Lees ook:De Chef en de Wijn
Lees ook:Foutje, bedankt!
Het is mij niet duidelijk wat ze willen aantonen: dat het onzin is om meer te betalen voor een kwaliteitswijn? Of dat Britten er goed aan doen niet meer dan £5 aan een fles wijn te besteden? Voor mij persoonlijk is het onmogelijk een definitie te geven van “value for money”. Bij WijnWagentje proberen we bijzondere wijnen aan te bieden waarvoor we zelf een bepaalde prijs wel zouden willen betalen. Dat is dan je criterium. We hebben op Vinitaly een aantal Brunello’s geproefd en dan zie je toch wel dat de prijs bepaald wordt door de naam en faam. Er zaten grote verschillen in kwaliteit, terwijl de prijs steeds rond hetzelfde getal lag. Het blijft allemaal zeer subjectief, en gelukkig maar, want wijn moet vooral lekker zijn en de prijs die je ervoor wil betalen is een persoonlijke kwestie (net als bij zoveel andere producten).
Als je over dit soort zaken iets serieus wilt beweren, verdient het aanbeveling om iets degelijker te werk te gaan dan met deze wijnvariant van de Pepsi-proef.
Guy Woodward zal best een punt hebben – ik heb in elk geval vergelijkbare ervaringen met drinkers van eenvoudige wijnen – maar om aan die paar procent (statistisch waarschijnlijk niet eens significant) verschil een heel artikel met ‘Schlagzeilen’ op te hangen, riekt toch naar sensatiepers.
De studies die HP/De Tijd aanhaalt zijn overigens wel serieuzer, en tonen m.i. vooral aan dat er veel minder echt goede proevers in wijnland rondlopen dan er door henzelf wordt beweerd.
In een klasje MW-studenten waarmee ik ook ooit aan zo’n experiment op de Université de Bordeaux deelnam, waren de resultaten namelijk tamelijk bevredigend. Die verschillen tussen goedkope en veel duurdere wijn zijn er namelijk echt wel, alleen moet je wel kunnen proeven. Blind dus.
De onzorgvuldigheid van de berichtgeving was precies wat ik aan wilde geven, plus de sensatiezucht van iedereen die het klakkeloos overneemt. Trouw zelfs! Zo’n onderzoekje onder 578 personen op een beurs of festival slaat toch helemaal nergens op? En dan lekker een persbericht de wereld insturen dat het verschil tussen een dure wijn of een goedkope niet te proeven is. Wat overigens tot op zekere hoogte (boven de 25-30 euro voor een fles) zeker wel zo is voor een wijn, maar niet op het niveau waarop geproefd is. Prijzen boven de 25-30 euro, dan ga je betalen voor reputatie, niet voor kwaliteit, is mijn mening.
Als Beaujolais, Cotes du Rhone/Ventoux ed liefhebber die meteen tig aantal flessen zou kopen van een wijn die mij smaakt:
Wijn tegenwoordig smaakt niet meer zoals wijn zou moeten en hoort te smaken en jaren geleden ook smaakte.
Bijvoorbeeld een goede en smakelijke fles
rode Beaujolais kostte toen zo’n 10 Gulden en een in Californië van de Gamay druif gemaakte fles wijn kostte in een Hilton hotel restaurant
in de USA 8 of 9 dollar,
beide wijnen smaakten naar de Gamay druif
en waren daarom met geur, smaak en afdronk een feest om te drinken.
Zoiets is tegenwoordig niet meer te vinden!
Het zijn allemaal overwegend reukloze,
meestal zurig smakende of
smakeloze wijntjes zonder enige afdronk.
Gisteren nog een € 12,90 Beaujolais van 2009,
een zeer goed Beaujolais jaar vlgs “kenners”,
geproefd.
Wat een armoe en teleurstelling,
zeker gezien de beschrijving:
“uitzonderlijke klasse en misschien wel de allerlekkerste Beaujolais enz.”.
De maker monsieur of madame Y. Métras
zou zich ervoor moeten schamen.
Deze was uit een door mijzelf samengesteld proefpakket van 8 verschillende flessen rode wijn, geen enkele is het nabestellen waard.
Dit was meteen mijn laatste wijnavontuur,
ik zal geen rode wijn meer kopen.
Het afgelopen jaar heb ik nogal wat flessen overwegend bij slijters gekocht en
na geproefd te hebben meer wijn door de gootsteen gespoeld dan opgedronken
en geen enkele fles wijn getroffen
die het nabestellen waard was.
Ook de ster-, omfietswijnen en dergelijke is m.i. allemaal onzin.
heb ik wel eens geprobeerd maar
ik ben de afgelopen jaren niets lekker drinkbaars tegengekomen.
Nu zult u zeggen smaken verschillen en gelijk heeft u maar ik weet nog hoe een goed gemaakte wijn kan en hoort te smaken.
Jammergenoeg is er nu een hele generatie wijdrinkers die dat niet kunnen weten.
Zo en dan nu een glaasje JD tegen de schrik.
Goh, na Wijnkronieken heeft u Wijn.blog ook gevonden. Nogmaals mijn advies: ga morgen eens proeven bij de kleine importeurs, op de beurs Grootse wijnen!
Dit is allemaal zo subjectief, goede wijn is voor iedereen anders en voor iedereen binnen een andere prijsklasse. Voor de meeste leken moet goede wijn ook lekkere wijn zijn als belangrijkste kenmerk.
Sterker nog Jacki, volgens mij moet voor iedereen, leek of niet, een goede wijn ook lekker zijn! Er zijn geen slechte wijnen die lekker zijn, mijns inziens