In het AD van zaterdag 23 juni stond een artikel met de volgende ietwat bizarre kop: “neem eens een lekkere Turk”. Als je het zo uit de context getrokken ziet staan, leest het op zijn minst een beetje gek. Maar u bent hier op het wijn.blog! Dus ‘één en één = twee’: het ging in dit geval over Turkse wijn.
Als ik de respectabele Wijnatlas van Hugh Johnson /Jancis Robinson er op nasla, gaat men ervan uit dat de eerste wijn, de allereerste wijn ooit, uit de buurt van Turkijke, Georgië en Armenië is gekomen. Daarnaast dat Turkije het op drie na grootste wijnbouwareaal van de wereld heeft. Dat wist ik niet. Echter slechts drie% van deze druivenverbouw wordt voor de wijnindustrie gebruikt. De meeste druiven worden hier dus gegeten, vers of als rozijn!
Het AD-artikel bestempelt de Turkse wijn tot droomwijnen. Veel komen uit de streek Marmara en uit de Egeïsche regio. Twee vijfde deel van alle Turkse wijn wordt verbouwd in het Thracische achterland van Istanboel. Niet alleen inheemse druiven worden hier voor de wijnbouw gebruikt, maar ook internationale.
In het midden van Turkije echter, werkt men graag met de eigen druiven zoals de witte emir en de rode kalecik karakasi. Er zijn maar liefst achthonderd eigen druivenrassen in Turkije te vinden. Hiervan is slechts een klein aantal geschikt voor de wijnbouw, maar toch.
Ga je naar Zuidoost-Anatolië, daar gebruiken ze ook vooral veel kalecik karakasi, maar ook de witte sultaniye, waar een frisse wijn van gemaakt wordt. Hier echter is wel druivenverbouw, maar na de oogst moeten de druiven verhuizen. Naar het westen, want in dit gedeelte van Turkije zijn nauwelijks mogelijkheden om wijn te maken.
Onze lieve Turkse buren zie ik nooit aan de wijn, de conciërge van de Hotelschool waar ik vinologie doceer, drinkt wel eens een glas bier. En zelf heb ik totaal geen associatie met wijn als ik aan Turkije denk! Ik krijg een visioen van thee, slippertjes, sandalen en zand als ik aan Turkije denk. Een visioen met een gouden glimlach!
Twee jaar geleden waren we er in het voorjaar. We genoten, de mensen waren alleraardigst, gastvrij, vriendelijk en behulpzaam! Met ME spraken ze over voetbal, we gingen op ‘safari’ en we luisterden naar de uitleg van de Islam. Nooit, geen moment kwam wijnbouw bij me op!
Ik heb wel wijn gedronken, in het restaurant en tegen de avond op het strand, waar we ruimschoots in de watten gelegd werden. De smaak van die wijnen stond mij echter niet aan. Liever nam ik dan maar mineraalwater. Maar nu ik door dit artikel me ongemerkt toch meer in de Turkse wijnen ben gaan verdiepen, zou ik eigenlijk wel eens op wijnsafari naar Turkse wijngebieden willen!
Nieuwsgierig van aard? Wilt u ze ook graag eens proeven, ik heb even rondgekeken op de site van Primewine.nl . Ik ga daar eens een proefdoosje bestellen. De notities leest u dan weer op het Wijncoachingbureau!
Lees ook:Bonny Doon’s Randall Grahm op EWBC in Izmir
Lees ook:Turkse wijn
Lees ook:Nieuws, roddels en feitjes van vandaag de dag
Lees ook:KLM voor tweede jaar op rij in top Airline Wine Awards
Lees ook:Net onthuld: Izmir locatie voor European Wine Bloggers Conference 2012