Onvoorstelbaar mooi is ons bezoek aan de Cango Caves. Volg uit Mosselbay de Route 62 -nee, niet Route 66 (volgend jaar?) – richting Oudtshoorn. Afhankelijk van welke kant je komt, kun je Oudtshoorn van verschillende zijden benaderen, over de meest fantastische bergpassen, met adembenemende uitzichten, oneindig ver te kijken. Hier zien we ook tot twee keer toe een apenvolkje langs de weg klauteren.
Het gebied van de Karoo blijft dit keer verder onontdekt voor ons, maar een volgende keer zal deze streek zeker een onderdeel van de reis gaan worden. Om bijvoorbeeld in Worcester naar de KWV-brandykelder te gaan, maar ook om de historische Swartbergpas te bedwingen, die in vier jaar tijd door tweehonderd gevangen aangelegd is, zonder machines, aleen met pikhouwelen, hamers en beitels!
Omdat Karoo als wijnland landinwaarts is gelegen, is het hier in de zomer behoorlijk warm. Er valt weinig regen. De chenin blanc met zijn hoge zuurgraad doet het hier goed. Calitzdorp is bekend om zijn port-achtige wijnen. Maar nu gaan we voor andere zaken.
De Cango Caves zijn prehistorische grotten. Druipsteengrotten met magistrale kamers. Stalactieten en stalagmieten die elkaar omhelzen, de Naald van Cleopatra, de toren van Pisa om maar enkele te noemen. De Orgelpijpen, die op een buitensporig groot kerkorgel lijken en zich in de eerste kamer bevinden. Het grottencomplex behoort tot de allermooisten ter wereld.
Natuurlijk gaat ‘familie Avontuur’ de grotten bezichtigen, een tocht van ruim anderhalf uur, zo’ n kilometer de ingewanden van de berg in. In de voetsporen van de boer die deze grottenformatie ontdekt heeft: ”Jacobus van Zyl”. In 1780 ontdekte deze boer de eerst grote kamer door zich aan een touw in de grot te laten zakken. Hierbij geholpen door slaven, een olielampje en een kaars. Ik kan het niet geloven, respect groeit met de minuut als heel even het schemerlicht dat ons vergezelt, gedoofd wordt. Mijn hemel, zwart als de donkerste nacht. Je ziet geen hand voor ogen! Echt niet! In een klein hoekje flakkert dan een lichtje, ter grote van een olielampje. Het laat zien wat Jacobus toentertijd heeft gezien! Helemaal niets dus.
Enfin, voorlopig sta ik vlakbij ME en als ik het niet meer zie, zal hij het wel zien. De zogenaamde avontuurlijke tocht lijkt me een eitje! Zeker als ik naar de gids kijk, die het geweldig doet, maar nu niet bepaald het figuur van… laten we zeggen, Cleopatra heeft. Rubens had er zeker lol van gehad.
We schuifelen achter haar aan door de eerste kamer, naar de tweede! Adembenemend mooi. Ik kan het niet beschrijven, geen woorden voor.
De grotten van Han zijn hier werkelijk niets bij.
Dan komt, ik zie het werkelijk niet aankomen, het tocht der tochten deel! Mijn god, af en aan gaat het langs smalle rotswandjes, door spleten en gangen, tunnels en langs kraters. De Tafelberg is er niets bij. Nu nog, een dag later, heb ik spierpijn in mijn armen, mijn bovenbenen.
In de bolle buik van deze berg, in de grotten waar wij rondkruipen, is het warm, met een luchtvochtigheid in sommige delen van meer dan 90 %. Als je al geen adem tekort komt, dan helpt dat zeker. In sommige spleten moet je je heupen zo draaien dat je overdwars, op je smalst er door heen kan kruipen. Uiteindelijk komen we bij de Chimney! Daar houdt het voor mij op! Je moet van elastiek zijn om daar doorheen omhoog te kunnen. Onze Rubensiaanse gidse helpt de groep naar boven, met roepende aanwijzingen maar kan er zelf niet door heen. Ze leidt ons, de hulpelozen, via een andere weg naar de plek waar de rest van de groep vervolgens via een glijvlucht naar beneden komt en ik verenigd word met de rest van mijn gezin.
Zij zijn nie bang nie!
Morgen vliegen we naar Joburg. Of er iets geblogd kan worden in het Hazyview? ik ga mijn best doen.
Lees ook:Mosselbay
Lees ook:Wijnanekdote: Oops
Lees ook:Jeugd onder zestien zelf strafbaar bij biertje in de kroeg
Lees ook:Verkerk-Wijnimport verdwijnt waar Sprezzatura Enoteca Italiana verschijnt
Lees ook:Bijzondere smaakles en proeverij in Geisenheim